En toen ...

Een vrouw die haar man begraaft, wordt weduwe genoemd, een man die zonder zijn vrouw achterblijft, weduwnaar. Een kind zonder ouders is wees. Maar hoe heten vader en moeder van een gestorven kind?'

Na de dood van zijn dochtertje Isa vond P.F. Thomése zichzelf terug in doodstille kamers, tussen onervaren woorden die hij nog moest leren schrijven. Schaduwkind is het adembenemende relaas van dit zoeken naar woorden. Een heel leven wordt overhoop gehaald, elke betekenis moet opnieuw worden uitgevonden. 'Als ze ergens nog is, dan in de taal.'

Wat vond ik ervan:

* De taal heeft geen zin om mij te begrijpen.

Schrijft P.F Thomese , want hoe kan je ook. Hoe vind je woorden om dit 

onnoemlijke verdriet in woorden te vangen, in zinnen te gieten.

P.F Thomese zoekt in zijn boek " Schaduwkind '' naar woorden 

Ik ''voelde dit boek meer dan dat ik dit boek ''las'' 

Ik geef het * * * * * sterren omdat ik zichtbaar wil maken hoe mooi er geschreven kan worden over de pijn van het verlies 

Bij Tonio van A.F. Th, van der Heijden  en bij ''Heleen'' van Edwin de Vries voelde het sterren toekennen ook dubbel.

Hetzelfde gevoel als bij een gruwelijk feit op facebook een opgestoken duim neerzetten uit respect 

Laat ik het daarop houden ...ik getuig met mijn sterren van een groot respect voor deze schrijvers die allen het verdriet van een groot verlies onder woorden hebben gebracht. 

Nieuw aangeschaft

Nieuw aangeschaft, maar nog niet gelezen.





Skippy tussen de sterren beschrijft één enkele catastrofale herfst op het internaat Seabrooks, gezien vanuit zo'n twintig verschillende uitgeschreven perspectieven: studenten, docenten, administratieve krachten, priesters, vriendinnetjes, en de manager van een donutwinkel.

In het centrum van alles staat Daniel Juster, bijnaam Skippy, wiens dood – in Ed's Doughnut House, nadat hij nog net de naam van zijn vlam in frambozenvulling op de vloer heeft weten te schrijven – de opening vormt van de roman. Skippy tussen de sterren gaat vervolgens met flashbacks terug naar de maanden die eraan voorafgaan, maanden waarin de zwaarmoedige veertienjarige verliefd wordt, een gevecht wint, een geheim bewaart en de aandacht trekt van faculteitsleden die niet per se het beste met hem voor hebben.

Onderweg leren we Skippy's vrienden en kwelgeesten kennen: Ruprecht, Skippy's bolle, geniale kamergenoot die experimenten uitvoert om de snaartheorie te bewijzen; Dennis, een aarts-cynicus wiens dromen zelfs sarcastisch zijn; Carl, Skippy's rivaal in de liefde en psychopaat-in-de-dop; Lori, het object van Skippy's dromen, die geobsedeerd wordt door een Britney Spears-achtig muziekdelletje en haar dieetpillen verbergt in de buik van haar teddybeer; en Mario, lieve, domme Mario, wiens obsessie met seks vermoeiend zou worden als het niet de bron was van vele hilarische slaapkamergesprekken tussen de vrienden.

uitgelezen

Het boek vertelt het verhaal van Bruno. Vanwege een promotie van zijn vader moet hij tegen zijn zin verhuizen, weg uit zijn comfortabele leven in Berlijn. Hij moet zijn drie vriendjes achterlaten terwijl alleen zijn hopeloze, oudere zus Gretel meegaat. Eenmaal verhuist leeft Bruno zijn eigen leven en heeft zo zijn eigen kinderprobleempjes, terwijl hij pas langzaam en dan nog maar tot op zekere hoogte, in de gaten krijgt van wat zich een paar meter verderop afspeelt.

Ik vind het verhaal ontroerend en gruwelijk tegelijk. Ik geef het **** sterren

Even tussendoor

Een man met geheugenverlies is opgenomen in een psychiatrische instelling. Als zijn herinneringen langzaam terugkomen, blijkt in de instelling een psychopaat rond te lopen die zijn slachtoffers geestelijk volkomen breekt. Terwijl de instelling door een sneeuwstorm van de buitenwereld is afgesloten, proberen de bewoners elkaar te beschermen, maar ze weten niet wie ze kunnen vertrouwen. Deze bijzonder spannende thriller is een raamvertelling: jonge studenten moeten bij wijze van experiment een patiëntendossier lezen. Het verhaal is een aaneenschakeling van martelingen, angst en bijna ontsnappingen  De ontknoping is verrassend. De hoofdpersonen veranderen steeds van slachtoffer in verdachte en zitten gevangen in hun eigen angsten. De sfeer van het verhaal doet denken aan een ouderwetse zwart-witfilm. Het geheel zit vol onverwachte wendingen, waardoor de lezer wel erg goed moet opletten. Er wordt regelmatig verwezen naar de kracht van hypnose en de diepste angsten van mensen. Door het vele geweld niet geschikt voor gevoelige lezers.