Nieuwjaarswens

Wat schrijf ik toch weinig, waren mijn eerste gedachte toen ik vanmorgen aan mijn bureautje plaats nam.
En daarmee was mijn eerste ( waarde) oordeel een feit.
Het woord toch  spreekt het oordeel uit .
Feitelijk gezien klopt mijn gedachte wel namelijk, het woord toch verteld er een verhaal bij.
Het verteld over te weinig, bestraffend, en over, je zou veel meer moeten doen.
Als mijn eerste gedachte s waren : Ik besteed veel tijd aan tekenen en daar schiet de laatste tijd het schrijven bij in, zou ik een stuk milder voor mijzelf zijn geweest.
We oordelen met onze eigen normen en waarde, en doen dat door te zien, te luisteren, te ruiken en te voelen, maar ook met te proeven,
Zintuiglijk waarnemen waar onze normen en waarde iets mee doet dus.
En dat doen we met zijn alle dagelijks bij andere en bij ons zelf.
Hoe lager je eigenwaarde hoe actiever je dat bij jezelf toepast ..
Ga je dan vervolgens ook naar handelen, ontstaan en misverstanden en in het ergste geval conflicten.
Het waarde-oordeel ...wat schrijf je toch weinig richt niet zoveel schade aan.
Ik zou bij die uitspraak, mijn schouders kunnen laten hangen, daardoor niet meer aan schrijven toekomen. Wat een gemis vooral voor mij zelf zou zijn, maar zeker geen ramp zou aanrichten.
Dat zou voor het waarde- oordeel ..wat heeft zij belachelijk lelijke sokken aan zeg..wel eens heel anders af kunnen lopen.
Om te beginnen: Google ik bij afbeeldingen belachelijk lelijke sokken ...dan levert dat weinig resultaat in vergelijking met ...sokken...
Waar bij toch echt belachelijk lelijke sokken bij zitten.
Stel ik plaats een foto van zulke sokken hier ..ach weet je wat? Ik doe eens gek en plaats hier dus een foto van belachelijk lelijke sokken..
Wedden dat de meningen daar over verdeelt zijn en reactie s als : goh val toch best mee die sokken tot wow wat een leuke sokken waar koop je die ?

Wat nu als ik doorsla in het oordelen en erbij vertelt:
Zij draag echt belachelijke sokken zeg, je moet wel mallotig zijn om zulke sokken te dragen.
EN als ik daar nou ook nog eens naar zou gaan handelen met ..daar ga ik mooi niet naast zitten mensen die zulke sokken dragen passen niet bij mij.
Dan ontstaat er toch echt een klein drama! 

Als ik nou eens objectief naar deze sokken kijk, dus zonder waarde- oordeel had ik ook kunnen zeggen..
De sokken zijn gebreid met dikke wol. Er zijn verschillende kleuren gebruikt, en verschillende patronen.
Wat kan ik er dan nog belachelijk lelijk aan vinden?
 Er blijft niet veel over om over te oordelen en al helemaal geen rede, om niet naast een vrouw te 
willen zitten die deze sokken draagt, om daar vervolgens een leuk gesprekje mee te voeren wat uiteindelijk tot een hechte vriendschap leidt ...Oh ik draaf door en dwaal af waar was ik? O ja ....
Mijn punt is met dit verhaal wel gemaakt denk ik zo.


Waar ik leerde om deze combinatie aan feitelijkheid ( kleur en motiefjes) belachelijk lelijk te vinden ( als ik dat zou vinden dan he !!! ) weet ik niet, hoe ik het buiten mijn denken kan houden leerde ik wel...
Zien wat er echt te zien is houdt ons weg bij oordelen
Het stemt ons mild en verdraagzaam




Ik wens de wereld ..verdraagzaamheid toe 


Te beginnen bij mijzelf-e 


Ik wens voor een ieder die mij lief is  een verdraagzaam en een vooral gezond 2012 toe 




P.s De sokken op de foto stonden model ..Voor de maker ervan, ik vind ze knap gemaakt !

Bezinning

Santiago de Compostela

Zo nu en dan kan ik het niet laten om te denken  ...Leven   leven wat wil je van mij?
Wat probeer je aan mij duidelijk te maken?
Ik vind het geruststellend om te denken dat niets voor niets is, dat alles gebeurd met een rede.
En lang niet altijd lukt het om te achterhalen wat die rede is, of is geweest.
Is het niet herkenbaar dat je op een situatie terug kan kijken met de gedachte, wat goed dat het mij overkwam omdat ik anders niet  ...........
En op de stippellijn is dan iets positiefs in te vullen.
Als ik mij afvraag wat het leven van mij wil, zou ik daar een voorschotje op willen..
Zoiets als ...je bent in deze situatie omdat ......
Wat vul je in op de stippellijn als je leef met chronische pijn en je moet  je in een rolstoel verplaatsen?
Wat zou dat mij kunnen vertellen?
Wat er aan het niet meer lopen vooraf ging,  was een droom.
Elke dag wandelde ik in mijn woon gebied zo n 8 a 10 km met een doel...ik droomde namelijk van het lopen van een pelgrims tocht en wel die naar Santiago de Compostela.
Als onze tijd daar zou zijn ..
Terwijl ik daar zo langs het water zwierf, weer of geen weer droomde ik mij daarheen.
Een tocht van overdenken en bezinning zou het moeten worden.
Was het mij,  door het een of ander niet gegeven, dacht ik terwijl ik daar elke dag liep, zouden de kilometers die ik nu liep mooi gelopen zijn, want elke dag dat ik daar liep kreeg ik rust door bezinning.
Was het moment dan daar, zou mijn conditie er klaar voor zijn.
Het liep anders, en nu dus de vraag, wat wil het leven mij vertellen.
Stel ik zou kunnen lopen en leven zonder die pijnen, zou ik dan nu, op dit moment in mijn leven de tocht hebben gemaakt?
Het antwoordt daarop is nee, nee dat zou ik niet,  omdat ons gezin nog volop om ons heen woont
Onze twee kinderen zijn nog niet uitgevlogen, en ook ons inmiddels inwonende vriendin van onze zoon niet .
En zou dat niet aan hebben gevoeld als belemmering ?
Nee dacht ik, dan maar liever de oorzaak die er nu is dat ik de tocht niet lopen kan, want om mijn kinderen als de belemmering te ervaren vind ik veel te erg..
De tocht kan niet gelopen worden maar kan de droom nog wel bestaan?
Ja die kan wel blijven bestaan.
Dromen doe je niet met je benen, en weten hoe het mij over een paar jaar zal vergaan staat ook nog open.
En kan je de tocht niet ook andere manieren ondergaan?
Dromen zal ik dus blijven doen.
En de tijd die ik nu krijg zal ik benutten om in stilte te komen.
Omdat ik 10% energie heb op een schaal van 100 %  staat mijn actieve leven op een zeer laag pitje .
Wat het leven van mij wil is dat ik mij leer onthaasten.
Letterlijk tot stilstaan gedwongen.
Stilstaan en er de dingen in doen die wel gaan.
Is dat wat leven mij wil vertellen?.
Want holde ik mijn leven lang niet veel te hard?
En zou de pelgrimstocht niet ook in die sfeer gelopen zijn ?
De tijd en de omstandigheid benutten om in stilte te komen om als de tijd dan daar is, te  kunnen gaan...
In berusting zijn met de mogelijkheden die er dan zijn ...
Anders dan het was ...anders dan ik droomde ..maar wel kunnen .

.

Kerst bling-bling

De magie van kerst, veranderd mij ieder jaar in een ekster.
Met zorg plaats ik de glitter in een boom.
Mijn buit.
Niets is mij te dol, als het maar glimt.
Mijn voorkeur gaat wel uit naar kristal parel en goud, ja ja ik doe het niet voor minder.
Een Ekster dat is wat ik ben.punt uit !

Passie

Kracht

Kwetsbaar

 

Dit werk maakte ik als een tweeluik in 2006

Schilderen mijn passie.

Acht jaar lang werkte ik van s morgens tot s avonds een paar dagen in de week in mijn atelier.

Mijn ziel en zaligheid kon ik er in kwijt .

Het begon allemaal door lid te worden van de teken en schilder vereniging .

Een maal per week op woensdagavond kwamen  een groep van ongeveer  20 leden bij elkaar om te schilderen.

We leerde van elkaar en werden in het schilders proces begeleid door een beeldend kunstenaar.

Vier seizoenen nam ik daar met heel veel plezier aan  deel, en leerde er veel.

Het moment brak aan dat ik alleen verder wilde, mijn huidige  vriendin dacht in die tijd hetzelfde..

Toen ik haar in mijn dorp tegen kwam en ik vertelde een eigen groep wilde starten melde zij zich aan als mijn eerste mede schilder

Dat groeide uit tot een hechte vriendschap.

De groep bracht mij heel veel voldoening, ik genoot van het plezier wat zij in schilderen hadden, en ik genoot van hun vorderingen.

Helaas kwam daar een eind aan toen mijn lichaam mij steeds vaker in de steek ging laten.

Wel ging ik in die tijd naar de  avond academie en werd daar begeleid , ook sloot ik mij in die tijd aan bij een atelier  waarin ik het portret studeerde …

Ik koester de herinnering aan het leven wat ik toen leefde.

En dat terwijl het soms ook een worsteling was.

Mijn pogingen die ik tot nu toe ondernam faalde.

Het schilderen hoe ik dat deed, vaak op groot paneel maar nooit groter dan 1m50 bij 1m50 is fysiek veel te zwaar.

Ik heb mijn draai er nog niet in kunnen vinden.

Elke week komt mijn schildersmaatje met haar linnen en olieverf schilderen, want opgeven staat niet op mijn lijstje .

Elke week kijk ik er naar uit, ook als bleek dat het mij weer niet echt lukte, dat is niet erg, omdat op een dag ik het hervonden heb.

Anders dan ik het deed, maar het wel doen..

Het zit in mijn hele wezen om mij beeldend uit te willen drukken..

In 2007 exposeerde ik en verkocht 5 doeken …

Daar streef ik niet meer naar .Schilderen om te schilderen  is al heel  mooi.

 

Overleven

Salvador Dali

Een van de meest controversiële en excentrieke kunstenaars van de 20ste eeuw .

Kent u dat? Het gevoel hebben onder een steen vandaan gekropen te zijn ?
Vandaag heb ik zo n gevoel.
Dit schilderij illustreert mijn gevoelens
De man op de voorgrond kroop uit het ei.
Komt de zon op of gaat hij onder, voor mijn verhaal moet hij opkomen dus doet hij dat.
Op weg zijn naar iets nieuws, een nieuw avontuur tegemoet.De loop houding waarop de man op de voorgrond is geschilderd,zijn armen iets zwaaiend verbeeld het op weg zijn.Hij laat het achter zich .

Met dat gevoel werd ik vandaag wakker.
Iets achter mij laten, de zon die er bij gaat schijnen, vast beraden op weg zijn .

Dat vertaald mijn gevoelens na dagen in bed de wereld om mij heen laten voor wat het was.
Omdat '' overleven''  dat van mij vraagt.
Het eerste wat na zulke dagen openbreekt is,  het weer op weg kunnen gaan naar de mensen om je heen.
Want ..overleven.. doe je alleen.
Mijn dierbare worden wel goed in de gate gehouden, onmisbaar als ze zijn.

Er zijn verschillende gradaties van ..overleven..De letterlijke vertaling van overleven is het in leven blijven ondanks levens bedreigende omstandigheden of gebeurtenissen

Zo n overleven is het gelukkig niet.
Het woord overleven moet meer in de sfeer van de synoniemen worden gezocht.
Het synoniem van overleven is, doorkomen, doorleven, doormaken, dulden , Lijden , doormaken, ondergaan , ondervinden , trotseren, uithouden, uitstaan, verdragen, verduren, om er maar een paar te noemen.
Daar huist mijn overleven.
En ik deed!
Ik doorstond en maakte door, ik verdroeg en ik duldde , ik leed maar hield het vol.
En ik maar denken dat ik helemaal niets aan het doen was.
En nu herpak ik wat ik pakken kan en geniet wat er te genieten is.

Voor nu omdat later,  later is en ik dan wel weer zie

Groetjes de optimist

Zondag van toen

Straten stil, stoepjes gedaan met vim en water.
Belletjes glansen, en brievenbussen schitteren.
Na zaterdag ijver, door vrouwen uit  de straat.

Winkels,scholen en bedrijven die pauzeren.
De stilte onderbroken door kerkklok galm.
Zondag met tijd voor bezinning.
Van langer in pyjama zijn.

De zondag van samen kunnen zijn,
en ook van tot glans gepoetste schoenen.
De zondag van je mooiste kleren aan.
En van het radio luisteren.

De zondag van vroeg de aardappelen geschild door vader.
De zondag van bewuste koffie geur.

Zo kon de zomer zondag blijer maken
De herfstdag eenzamer dan ooit.
De winterdag stopte watten in je oren.
En waar de lente zondag veel meer beloofd.

De zondag van tintel schoon van zaterdagavond bad.
Het beetje moe van lang op blijven.
Waar de geuren anders dan gewoonlijk
Nu van soep zijn en suddervlees.

Ook de zondag van zondags groente, waar zuurkool niet kon.
Maar waar witlof ineens des zondags was.
Waar men de status fatsoenlijk verwierf,
door kinderen binnen te houden.

De dag dat vader leest en moeder breid.
En waar een middag dutje geoorloofd was.

Die mooi stille zondag
Ik ben blij dat ik hem nu weer herleef.

Stilte moment

Wikken en Wegen ..

Ik tel de dagen af vanaf nu tot 1 december.

Leven met chronische pijn, ondraaglijke pijn  dag in dag uit

Het stopt niet .

De oorzaak daarvan is bekend.  Beschadigde ruggenmerg zenuw in mijn nek , wat naast de pijn ook mijn lopen zo danig bemoeilijkt dat ik rolstoel behoeftig ben geworden.  De operatie die in Februari 2009 plaats vond voorkwam dat ik volledig zou verlammen, Een gedeelte dwarslaesie kon echter niet hersteld worden ( zenuw zenden geen goede signalen door naar de spieren .

Zo leef ik op morfine  om in staat te zijn überhaupt iets te kunnen doen dan alleen de dag overleven..

Neuropatische pijn.

Naast medicatie draag ik ook dagelijks een tens

Een voorbeeld foto van internet om te laten zien hoe dat nou zit …

TENS

Transcutane Elektrische Zenuwstimulatie is een vorm van symptomatische pijnbestrijding waarbij stimulatie van zenuwen plaatsvindt via op de huid aangebrachte elektroden. Het grote voordeel is dat de patiënt het apparaatje na instructie thuis zelf kan gebruiken.

De anesthesist op de pijn poli  stelde  voor om op 1-12-2011

een zenuw blokkade toe te passen , nu lees ik het volgende op een gezondheid site  uit Vlaanderen.. Ik citeer:

Zenuwblokkade

Soms stellen artsen een zenuwblokkade voor waarbij een verdovende vloeistof in de aangedane zenuwbaan wordt gespoten of waarbij de zenuw m.b.v. een hoge temperatuur wordt "doorgebrand". Het is een behandeling met risico op complicaties en helpt voor deze pijn niet of nauwelijks. Soms is er zelfs sprake van meer pijnklachten dan voor de zenuwblokkade.

Dat geeft mij te denken zeg !

Niet of nauwelijks  en zelfs sprake van meer …..

Niet dat hij mij dat niet vertelde, maar iets anders dan dat ik het nu hier leest ….

Ik kan 3 tot 4 dagen nog meer pijn hebben dan dat ik al heb ( oke dacht ik,  dan duik ik dus 4 dagen onder want bij meer pijn overleef ik alleen ) maar dat trekt in doorgaans weg ...

Dan neem je 3 a 4 dagen overleven wel op de koop toe...de kans dat ik daarna minder pijn zal hebben valt te vieren…

Maar …...Niet of nauwelijks ….en zelfs sprake van meer …

Dat worden een paar stevige dagen denken, wikken en wegen, tegen elkaar weg strepen….

Blog fun

I (love) my blog, wel zover is het met mij nog helemaal niet. En niet omdat ik het schrijven niet leuk vind, het is het programma blogger zelf wat mij een beetje in de weg zit.

Langzaam maar zeker zal mij dat heus wel gaan lukken, opgeven is dus helemaal niet aan de orde.

Het gewoon vaak doen zal gaan helpen.

Vaak bloggen dus, en waarover zal ik dat dan gaan doen,  vroeg ik mij vanmorgen onder het genot van een mok thee af.

Tal van onderwerpen vlogen aan mijn denken voorbij. Een blog over tekenen en schilderen b v, of  boeken..alles over boeken.

Een blog over het schrijfproces zelf.

Over  kunstgeschiedenis 

Alle onderwerpen hebben mijn directe interesse maar om daar nu een blog over te laten gaan.

Het is dan al snel zo belerend en droog en theoretisch is mijn conclusie. Nee dat moet anders kunnen 

Schrijven wat mij vandaag bezig houd,  zonder dat het op een online dagboekje gaat lijken, zou dat lukken?

Ik ga het gewoon proberen...

Als ik zo hier en daar blogs lees, zie ik mensen bloggen over een mening die ze ergens over hebben,  of zie ik hun interesse en kennis,  terug komen in hun blogs. 

Wat dat betreft zit ik goed, ik ga dus niet veel meer doen dan andere doen.

Laat ik dan maar gelijk eens met de deur in huis vallen,  met een irritatie die mijn een paar weken geleden,  voor een paar dagen bezig hield.
Het werd nog net niet irritant dat het mij niet los wilde laten, ik wilde het dan ook tot de bodem uitzoeken bij mezelf.
Waarom erger ik mijn kapot aan Marianne Zwagerman.
Een op het eerste gezicht aardige dame die een boek schrijft en in mijn twitter er lustig op los twettert.
Zo nu en dan zond ze een tweet,  waarbij ik mij wel op mijn achterhoofd krabbelde, maar niet meer dan dat.
Tot aan de aankondiging dat ze bij Pauw en Witteman zou  komen,  was er dus niet zoveel aan de hand.
Maar toen.......
Het zo op het eerste gezicht vriendelijke blonde wicht braakte daar ineens een berg rotzooi uit zeg, daar lusten de honden geen brood van.
Ik kon mijn oren niet geloven.
En daarmee begon mijn ergernis en zoektocht, waarom deze dame mij zo op de kast kreeg met haar geleuter.

Marianne s boek is een giftige appel, waarmee een,  als leuke vrouw vermomde heksenkoningin alle Sneeuwwitjes van dit land wil vergiftigen..las ik in een colum van Sam Gerrits in De Jaap.
Ik had dus bijval en dat gaf troost.
Moeders en werken of Moeders die niet werken naast hun gezin dat was het thema.
Als het aan deze dame ligt moeten alle vrouwen stoppen, met het het accepteren van ''baantjes ''
maar allemaal naast hun gezin kiezen voor een carrière.
Vrouwen die dat niet doen zijn Mutsen, aldus M.Zwagerman.
Wie is zij om vrouwen mutsen te noemen?
Op dumpert.nl zie je een fragment waarin haar boek is gescant op de IK jes die erin voorkomen

Zegt opzich al genoeg ..Dame Ego aan het woord ..


http://www.dumpert.nl/mediabase/1770831/92fbda00/ik,_marianne_zwagerman.html

Ik ben een vrouw die koos voor de opvoeding van mijn twee kinderen en gaf mijn baan er voorop
En heb daar tot aan vandaag aan toe,  de geen spijt van.
Ik durf te beweren dat onze jongste in de handen van de hulpverlening terecht was gekomen als ik niet voor de rust en structuur had gezorgd.
Het zou ook van de gekke zijn geweest als ik werkzaam was gebleven als hulpverlener, en het in mijn thuis situatie door een ander had  moeten laten op knappen.
Zo kreeg mijn autistische zoon alle kansen en nu zien wij het effect daarvan.

Daar zat dus de zere angel, deze Marianne Zwagerman haalt de vrouw die voor het gezin kiest heftig onderuit door ze minachtend Mutsen te noemen, zonder te weten waar ze over praat.

Voor de liefhebbers hier de herhaling van M.Zwagerman...

http://www.youtube.com/watch?v=sspGFAjRPVw

Ik zelf ben er wel klaar mee...was er ook allang klaar mee
Maar wilde het nog wel even mijn mening over kwijt .

Kerst voorpretje

De Kerst pret is weer begonnen 

De ohhooss en de ahhh klinken weer.De kerst shows zijn weer in het land, en ook dit jaar sneller dan de sint.

Zo trok ik dus dit jaar weer langs al die tafels shinning en blink.blink, en doe dat sinds 2008/2009 weer sellufff.

Daar waar ik met de kerst van 2009 gereden werd door mij man en dat met de kerst van 2010 ook werd,maar waarin ik ook zelf op pad rolde,zo kon ik door mijn winkel scootmobieltje dit jaar geheel zelfstandig langs tafel en schap.

Zo beukte en bonkte ik ook dit jaar flonder op en flonder af ..de houten opstapjes waar de tafels zo leuk op uit komen maar waar je behoorlijk je nek kan breken zo in het donker en ik dus overheen moet bonken. Niets kan de pret drukken, ik kom heel dicht in de buurt van zelf doen,ik schik mij in mijn lot rolstoeler te zijn geworden en geniet.

Er was een tijd ( klink bejeurd )  er was een tijd dat men voor een beetje kerst voorpret naar Duitsland moest..

Dusseldorf

Wat zeker geen straf was.

Samen met mijn vriendin stonden we dan om half 6 te bibberen van kou en slaap gebrek bij de bushalte die ons voor het kleine bedrag van 27 gulden, naar plaats van bestemming bracht.

Daar bij dat bibberen begon de voorpret en die eindigde na een lange dag van shoppen langs kraam en winkel pad ..

Dronken van de gluwijn dampen die op vele plaatsen lonkte.

Al dwalend door centrum en daar buiten, goed de route in de gate houden, de bus zou namelijk zonder pardon vertrekken indien we niet op tijd bij de opstap plaats zouden zijn.

Ook al had het alle schijn van een schoolreisje te zijn, in dat opzicht was het dat niet.

Mijn vriendin en ik, in die tijd snoepers zochten altijd eerst de koffie met appelstudel mit sahne op, om ons daarna op de markt en in het kerst gedruis te storten.

Heerlijk was de drukte, bus ladingen vol voordeel jagers en voorpret zoekers.Ik genoot wel van het kerst kleed trekken uit de bak met voordeel, omdat je echt wilde geloven dat je veel goedkoper uit was dan thuis.

Een groot deel van de pret werd bepaald door dat ik daar was samen met mijn vriendin, maar dat wisten we toen nog niet.

Nu heb ik de voorpret voor de kerst bijna om de hoek, en net als in mijn jongen jaren geniet ik er nu ook van, anders dat wel.

Beelden dagboek

                                         Streef nergens naar en alles ontvouwt zich vanzelf...

Meditatie is in. En niet alleen bij mensen met een hang naar oosterse mystiek.

Meditatie is hard op weg uit te groeien tot een algemeen medicijn tegen b v informatie-stress

Veel ziekenhuizen experimenteren al met meditatie door patiënten.

Zweverig gedoe? Welnee, hersenen  onderzoekers hebben zich de afgelopen tijd bezig gehouden met meditatie.

De resultaten laten zien dat meditatie een uitstekende hersen training is.

Aandachts meditatie is de bekendste vorm van mediteren. Het fixatie punt waar je de aandacht op richt doet er niet echt toe.Het gaat erom dat je de aandacht gericht houd.

Bij de vorm die ik gebruik, is de aandacht gericht op de lijn en de tekenpen.

Het uiteindelijke resultaat is een gevolg van de tekenen maar niet het doel.

Fouten kan je niet maken.

Het herhalen van lijnen vormen de patronen.

Het kader van het kaartje waarop getekend wordt is 10 cm bij 10 cm, dit formaat geeft gelijk de duur van de meditatie aan..

Het is de weg, niet de bestemming wat het doel is, als in het leven zelf.

Daar waar woorden even niet gevonden worden ontstaat het beeld

Elke dag neem ik een moment voor meditatie en doet dat door intuïtief te tekenen op kaartjes van 3.5 inch bij 3.5 inch.

Het kader geeft de meditatie duur aan.

De begeleidende tantra luid :  Streef nergens naar en alles ontvouwt zich vanzelf...

Ieder lijntje krijg de aandacht die het verdiend en dat levert een eind resultaat, wat verkregen is maar niet het doel.

Het is de weg en niet de bestemming waar het om gaat.

Een ''fout'' buig ik om tot een nieuwe oplossing 

Het uitgommen is niet toegestaan.  

Het leven zelf, bied die mogelijkheid ook niet 

Zentekenen: is een eenvoudige en ontspannende teken methode met een theoretische en filosofische basis 

Het is een meditatieve kunstvorm die persoonlijke ontwikkeling en creativiteit stimuleert en bijdraagt aan welzijn.

Hoe ingewikkeld de tekeningen lijken, ze zijn simpel te maken, met eenvoudige herhalende lijnen.

Op die manier is het mogelijk te ontspannen, met een leuk resultaat.

Zo mediteer ik mijn hoofd leeg, en ontspan.

Ik lijd chronische pijn, naast mijn medicatie en mijn tens is deze manier van mediteren heilzaam voor mij ..

Ik zou het dan ook alle patienten met chronische pijn aan willen raden.

                                                                

ONTMOET DE STILTE :

  

Bijschrift toevoegen

In aandacht schuilt een schoonheid 

17 November 

18 November

Ik ontmoet de ..stilte ..als ik teken

19 November 2011

Tekstworstelen

Het bloggen is van start. Taalkabaal  is een feit.

Best wel spannend om mijn verhaal op internet te vertellen, spannend maar heel leuk.

Ik dacht bij bloggen altijd dat het voor mensen was die een heel vooral druk en spannend leven hebben. Waar ik mijzelf tegelijk te kort doe, als of mijn leven niet spannend zou zijn. 

En stel nu eens dat er echt niets zinvols te halen is uit mijn blog,dan nog kan ik andere daarmee verblijden, omdat ze daardoor zelf zinnig lijken. Met andere woorden, je kan het niet bedenken voor een ander. 

En daarom begin ik mij blog op de eerste plaats voor mijzelf, en als een ander daar zijn voordeel mee kan doen is dat meegenomen. Ik begin deze blog op de eerste plaats omdat ik schrijven leuk vind. Op de tweede plaats schrijf ik een blog om inzichten te verwerven, en schrijf ervaring op te doen.

Ik schrijf al geruime tijd harde kaft schriften vol. Daarbij zet ik de pen op papier en laat komen wat er komt. 

Regelmatig komt daar leuke tekst uit rollen en komt het voor dat ik al schrijvend een dialoog aan ga met mijzelf wat zeer verhelderd kan werken.

Uitwerkingen daarvan worden hier in dit blog uitgewerkt.

Ik kijk terug op een mooie dag, en daar bedoel ik niet alleen het weer mee. Een mooie tocht gemaakt langs het water tot 15.oo uur, toen ging het licht even uit. Met een late lunch mijn honger voldaan, zakte ik weg in een hypo, want dat gaat zo als je diabeet bent en twee uur te laat eet.Tot 17oo uur duurde dat diepte onderzoek met gesloten ogen wat slaap heet.

Het was me het tochtje wel zeg, langs water, bos groen en boerderij.

Mijn hendel standaard ingedrukt scheer ik langs meer en bos, grint op spatten dit prachtige gebied door.

En dat vonden meer mensen. Het was een kleurrijk gewapper van kledingsstuk en haren in de wind rijen dik.

Zij aan zij, maken fietsers het mij niet eenvoudig om te passeren, met mij scootmobiel die ik vanaf vandaag mijn scootcrosse wil noemen.

Met ingedrukte hendel heeft mijn scootcrosse dus een limit snelheid van 17 km per uur, en meer kan ik er echt niet uitgeperst krijgen , wat ik een beetje betreur omdat ik met mijn leeftijd van 52 een beetje mijzelf wil onderscheiden van andere veelal  oudere  scootmobiel collega s . 

Als we eens afspreken dat,  als U een rode scoot langszij ziet  komen, geef dan niet meer power waardoor ik niet in staat ben U te passeren maar gedwongen ben gas los te laten, om weer achter u verder te gaan met constante gas verminderen omdat anders de inhaal manoeuvre zich herhaalt met hetzelfde effect.

Ik kan vertellen dat het knap lullig voelt als ik zo laag, langszij U komt en niet verder komt dan naast u.

Ach het blijf behelpen. Ik heb dan ook een haat/liefde s relatie met mijn scootmobiel waar ik sinds 3 jaar afhankelijk van ben geworden.

Een heerlijke tocht dus wat mij uiteindelijk in bed deed belanden en mij om 17oo uur aan de thee.

Het water druip daarbij langs mijn met elektroden beplakte rug die met draadjes naar mijn Tens leid.

Is dit het zomerse warm, of is dit niet van kou te onderscheiden hitte vocht door dat ik morfine af aan het bouwen bent en dus coldtucky heet .

Wat de oorzaak ervan ook is een ding is zeker, beide oorzaken gaan over en dat troost.

Ik sluit de dag, in terug gevonden rust.

Het was genieten !

Nazomeren

Op 10 oktober 1921 was het 27 graden. Daar gaan we nu 2 oktober 2011 niet overheen.
Het stelt mij altijd gerust te weten dat in het verleden ook zulke uitzonderlijke temperaturen werden gemeten.Ik sust daarmee mijn zorg om de klimaatsverandering die altijd zo onheilspellend is.
Het is een stralende zondag en nog stil in huis.Ik surf wat over internet terwijl ik mijn dagelijkse kommetje brinta eet. De tijdlijn van mijn twitter account komt langzaam op gang. Hier en daar klik ik op links die mij bij blogs brengen en lees wat bloggend Nederland zoal te melden heeft. Ik kom uit bij de blogs account die ik aanmaakte maar nooit begon.
Dit is er een van, Leeg en mogelijk is het witte vlak voor mij.
Juist de blogs die over het dagelijkse leven gaan vind ik aantrekkelijk om te lezen.Maar vind ik van mijzelf dat ik dat ook kan. De aangemaakte lege blog s zijn daar het antwoord op.
Duidelijk een gevalletje,  ik weet niet of ik dat kan. Die andere, ja die kunnen het wel maar ik? 
Daarom spring ik vandaag gewoon het diepe in en zal schrijven.
Over alles wat ik meemaak en daar voorbij.
In een van mijn logboeken die ik bijhoud staat op het de eerst pagina.. Ik schrijf om het  ogenschijnlijk onbelangrijke, belangrijk te maken.
Inmiddels ben ik weer een half uur verder, ik kwam erachter dat tekst tussen aanhaling s  tekens zetten niet mogelijk is. Inmiddels een ander toetsenbord uit het stof gehaald en daarvan gered om er nu achter te komen dat  ook dit toetsenbord een niet functionerend aanhaling s teken toetsje heeft ...
Er is nog een toetsenbord aanwezig in huis, ik kan nog een poging wagen, maar dat later.
Het zou zo maar op vermijding s  gedrag kunnen lijken.
Zo makkelijk kom ik er niet vanaf.
Tja, overpeins ik.. schrijven over mijn dagelijkse leven dat is nogal wat, waarmee ik de denk fout maak dat ik alles over  mijn leven in een blog sessie moet vatten.Nee gelukkig werkt het zo niet.